タスク 4 ーストーリーテリングー

３月１５日（日）
タスク 4 ーストーリーテリングー 


　　　ตอนเด็กๆ ชอบอ่านนิทานกันไหมคะ 

　　　เราชอบให้แม่อ่านนิทานให้ฟังก่อนนอนมากๆ แต่แทนที่ฟังแล้วจะหลับเหมือนเด็กอื่น นิทานยิ่งเป็นตัวปลุกสมองเราเลยค่ะ เพราะนิทานจะทำให้เรา "จินตนาการตาม" ค่ะ

　　　นั่นคือความสามารถของ 描写 หรือการพรรณนา

　　　การพรรณนาต่างจากการ "อธิบาย" ตรงที่มีจุดประสงค์หลักคือการทำให้ "เห็นภาพ" นี่แหละค่ะ

　　　คาบเรียนคราวนี้เปลี่ยนจากให้เขียนกลับมาเป็นให้พูดอีกครั้ง โดยโจทย์คือการบรรยายภาพที่เห็นให้เพื่อนเข้าใจ 

　　　เราได้ภาพนี้ค่ะ

　　　เป็นเรื่องเกี่ยวกับผู้ชายคนหนึ่งที่นั่งว่างๆ อยู่ในล็อบบี้ ข้างๆ มีคุณลุงนั่งกางหนังสือพิมพ์อ่านอยู่ เหม่ออยู่ดีๆ ผู้ชายคนนั้นก็ดันไปสบตากับคุณลุงชาวต่างชาติถือแผนที่ทำท่าเหมือนกำลังหลงทางอยู่ คุณลุงได้จังหวะก็เดินเข้ามาหวังจะถามทาง แต่ผู้ชายคนนี้ดูท่าจะไม่ค่อยภาษาต่างประเทศเลยเหงื่อแตก ไม่รู้จะทำอย่างไร จวนตัวมากๆ เข้าก็แวบไปหลบหลังหนังสือพิมพ์ที่คุณลุงคนข้างๆ อ่านอยู่ โดยมีคุณลุงชาวต่างชาติทำท่ายัวะ

　　　พอจะนึกภาพออกไหมคะ ไปดูภาพจริงกันเลยค่ะ

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　และสิ่งที่พูดออกมาเป็นดังนี้

　　　たぶん、ロビーで男の人が座ってる。そして、その男の人の隣に（あの）ある、他の人が新聞を読んでいる。そして、何もしていない男の人のほうが、おじいさん...たぶん外国人のおじいさんが地図を持って、迷っているようで...。（あの）そして、そのおじいさんと男の人が目があった。で、そのおじいさんが地図を持って、その男の人のほうに歩いてきた。でも、（えー）男の人が困ったそうな顔をして、隣の新聞を読んでいる人に、（あの）新聞の裏に隠した。...ということです。

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　そして多すぎ！！フィラー超多すぎー！！

　　　ฝึกมากี่ครั้งกี่หนแล้ว โฮ่ยยยยยยยยย

　　　รายละเอียดก็ขาดเยอะมากกกกกกก Tense ก็มั่วไปหมดดดดดดด

穴掘って埋まってますぅーっ！！ー萩原雪歩ー

http://i47.tinypic.com/28cnh40.gif

　　　อะแฮ่ม...โวยวายไปก็ไม่ได้อะไร มาพูดถึงวิธีแก้ดีกว่า

　　　ปัญหาของภาพนี้คือตัวละครทั้งสามคนเป็นผู้ชายค่ะ ตรงคุณลุงอาจจะพอแยกได้ แต่การอธิบายผู้ชายสองคนที่นั่งอยู่เป็นอะไรที่ยุ่งมาก เพราะพูด その男 ไป あの男 มาก็ชักงงว่าไผเป็นไผ

　　　บางคนแก้ปัญหาด้วยการแยกเป็น 子ども กับ 新聞を読んでる男の人 และ おじいさん ก็เข้าใจง่ายดี (เพียงแต่ในรูปมันไม่ค่อยเหมือนเด็กเท่านั้นเอง)

　　　อีกปัญหาคือ expression ของตัวละครค่ะ เราที่เป็นคนเห็นภาพย่อมเข้าใจความรู้สึกของตัวละครอยู่แล้ว แต่เพื่อนที่หันหลังอยู่จะไม่สามารถรู้ได้ถ้าจินตนาการไม่กล้าแกร่งพอ (ฮา)

　　　ดังนั้นการบรรยาย สีหน้า อารมณ์ความรู้สึก และบรรยากาศของภาพให้เพื่อนจินตนาการได้จึงเป็นเรื่องสำคัญค่ะ

　　　สรุปหลักสำคัญที่ทำให้ 描写 ต่างจาก 説明文 ได้ดังนี้

　　　1. พรรณนาให้ละเอียด อธิบายการกระทำทุกขั้นตอน รวมทั้งสีหน้าท่าทางของตัวละคร เอาให้ภาพในหัวคนฟังคล้ายกับภาพที่เราเห็นมากที่สุด แยกตัวละครให้ดี ถ้ามีตัวละครเยอะก็ใช้สรรพนามแยกแยะให้คนฟังเข้าใจว่าใครเป็นใคร

　　　2. ใช้ 表現 มุมมองต่างๆ เช่น ていく・てくる เพื่อแสดงทิศทางต่อบุคคลนั้นๆ เช่น おじいさんが男の人のほうに歩いてきた

　　　3. 表現 แสดงอารมณ์ เช่น てしまう・そう・よう・らしい เช่น その外国人のおじいさんと目があってしまった รวมทั้งคำแสดงอารมณ์/เพิ่มสีสัน เช่น なんと・すると ให้ดูมีจังหวะจะโคน มีไคลแม็กซ์ ไม่ใช่เล่าไปเรื่อยเปื่อย

　　　4. ใส่คำพูดประกอบเข้าไปเพื่อสร้างอรรถรส (ฮา) เช่น 男の人が「しまったー！」と思って ก็จะทำให้ผู้ฟังนึกหน้าและสถานการณ์ได้ง่ายขึ้น

　　　5. การเลือกใช้คำ เช่น ถ้าใช้ว่า 新聞を開いた จะเห็นภาพกางหนังสือพิมพ์มากกว่าแค่ 新聞を読んでた

　　　6. Tense อันนี้เป็นการพูดสด จะผิดก็เป็นเรื่องธรรมดา แต่จะพยายามใช้ให้เป็น Tense เดียวกันมากกว่านี้ รวมถึงรูปสุภาพกับรูป普通 ด้วย

　　　จินตนาการคนฟังจะกล้าแกร่งขนาดไหน แต่ถ้าทำให้เขาเห็นภาพที่เราต้องการจะสื่อไม่ได้ก็ไม่มีประโยชน์ค่ะ แต่ละหลักที่ว่ามาก็เป็นเรื่องพื้นฐานที่เคยเรียนกันทั้งนั้น ดังนั้นพยายามขุดสิ่งที่อยู่ก้นกรุขึ้นมา "ประยุกต์" กันเถอะค่ะ

　　　ครั้งนี้ขอเป็นสั้นๆ แค่นี้ก่อนค่ะ วีคจุฬาเอ็กซ์โปหนักมากจริงๆ (ตายแป๊บ) นึกอะไรได้อาจจะมาเพิ่มเติมทีหลังนะคะ

http://media2.giphy.com/media/NlpnSfpBdjwxG/giphy.gif

プリム