氷菓ศึกษา (6) ーワイルドファイアー

３月２４日（金）
氷菓ศึกษา (6) ーワイルドファイアー

　　　แม้จะยุ่งกับการเคลียร์การบ้านหลังจุฬา Expo (แบบไฟลนก้นและไม่มีอะไรเสร็จสักอย่าง) แต่เราตั้งใจไว้แต่แรกแล้วว่าจะลงบล็อกนี้เนื่องในโอกาส 「文化祭」ค่ะ จุฬาวิฯ ก็เทียบๆ ได้กับงานวัฒนธรรมเหมือนกัน แถมจุฬาวิฯ ที่ ผ่านมายังทำเกี่ยวกับฝ่ายอาหารอีกด้วย เลยถือโอกาสนี้ลงเรื่องงานคันยะของเฮียวกะด้วยเลย (แฮ่)

　　　เล่มสาม (クドリャフカの順番) เป็นเรื่องเกี่ยวกับความวุ่นวายในงานวัฒนธรรมค่ะ 神山高校 ที่พวกโฮทาโร่อยู่เป็นโรงเรียนม. ปลายที่เน้นสายวิชาการสำหรับเข้ามหาวิทยาลัยก็จริง แต่กลับมีกิจกรรมเยอะมาก เช่น ชมรมมหาศาลและงานวัฒนธรรมที่จัดอย่างคึกคักเป็นเวลา 3 วัน (เท่ากับ CU Open house ของเราเลย)

　　　ตอนนี้เป็นตอนที่เราชอบที่สุด ทั้งอ่านซ้ำดูเมะซ้ำบ่อยที่สุดแล้ว เลยอยากใส่ไว้ในบล็อกสักนิดค่ะ (สนองนี้ดตัวเองนั่นเอง)

　　　ในงานคันยะวันที่ 2 ชมรมวรรณกรรมคลาสสิคเข้าร่วมการแข่งขันทำอาหาร ワイルドファイア ของชมรมวิจัยการอาหารเพื่อโปรโมทชมรม (แต่เอาจริงๆ แล้วซาโตชิก็แค่อยากลงเท่านั้นแหละ) การแข่งนี้เป็นการแข่ง 3 คน แน่นอนว่าโฮทาโร่จอมประหยัดพลังงานไม่เอากับเขาด้วยอยู่แล้ว คนที่ลงแข่งจึงมีแค่ซาโตชิ จิทันดะ และอิบาระ

　　　สิ่งที่อยากเขียนในบล็อกนี้คืออาหารที่ชมรมวรรณกรรมคลาสสิคทำกันนี่แหละค่ะ

　　　มีเวลาทั้งหมดสามสิบนาที ผลัดกันสามกะ คนละสิบนาที คนแรกจะต้องไปแย่งชิงวัตถุดิบมาและคนที่เหลือจะต้องทำอาหารด้วยสิ่งที่คนแรกหยิบได้ ซาโตชิลงเป็นกะแรก และสิ่งที่หยิบได้มีดังนี้

　　　ข้าวสารสามถ้วย ปลาซาร์ดีนแห้งหนึ่งถุง น้ำมัน ขิงดองหวานหนึ่งขวด เต้าหู้สี่ก้อน หัวไชเท้ารึ่งท่อน ต้นหอมสามต้น มันฝรั่งหกลูก งาดำ เนื้อหมูชิ้นเล็กสองร้อยกรัม กุ้งหวานหนึ่งแพ็ค แป้งมันหนึ่งถุง ส่วนเครื่องปรุงรสเช่น เต้าเจี้ยว โชยุ พริกป่น พริกไทย วาซาบิ ใช้ได้ไม่จำกัด

　　　ซาโตชิทำอาหารเพียงอย่างเดียวคือ 豚汁 หรือซุปเต้าเจี้ยวหมูค่ะ

　　　และนี่คือหน้าตาของจริงค่ะ

http://fundo.jp/wp-content/uploads/2015/06/2012_1_9r.jpg

　　　ก็คือซุปเต้าเจี้ยว (มิโซะ) ที่ใส่เนื้อหมู แครอทกับหัวไชเท้าค่ะ คิดว่าน่าจะคุ้นกันดี น่าจะเคยกินตามร้านอาหารญี่ปุ่นกันมาบ้าง

　　　ที่ไม่ปกติคือของจิทันดะค่ะ

千反田:　任せてください！

　　　จิทันดะถนัดการทำอาหารกว่าซาโตชิมาก และอาหารของจิทันดะผู้โตมากับเรือกสวนไร่นาก็ไม่ใช่อาหารธรรมดาที่คุ้นหูสักเท่าไหร่

　　　

　　　จิทันดะเริ่มด้วยการสไลซ์หัวไชเท้าเป็นแผ่นบางเฉียบแล้วเอามาม้วนใบต้นหอมกับขิงดองหวาน สำเร็จเป็น 甘酢みょうがの大根巻き หรือหัวไชเท้าห่อขิงดอง เสร็จในสองนาที ความยากของจานนี้คือการสไลซ์หัวไชเท้าให้เป็นแผ่นบางเหมือนกระดาษนี่แหละค่ะ

https://image.space.rakuten.co.jp/d/strg/ctrl/3/88961111ff19fd09a
878efaf3cb307c1dd946c06.45.2.3.2.jpg?thum=58

　　　ของจริงน่าจะประมาณนี้ค่ะ ไส้ในส่วนใหญ่มักจะเป็นเนื้อกับผัก แต่ด้วยความที่มีวัตถุดิบจำกัดจิทันดะเลยเอาแค่ต้นหอมกับขิงดองมาใช้ละมั้งคะ

　　　ต่อมาจิทันดะก็ซาวข้าวค่ะ ปกติแล้วเราจะซาวข้าวโดยแค่เอามือกวนๆ คนๆ ให้ฝุ่นหลุด แต่จิทันดะล้ำกว่านั้นค่ะ คือใช้เทคนิคการซาวข้าวแบบพนมมือหรือ 拝み洗い เป็นการใช้ฝ่ามือออกแรงถูเมล็ดข้าวเพื่อดึงรสหวานของข้าวออกมา

　　　知らないかったー。จะใช้กับข้าวไทยได้ไหมนะ

　　　หลังหุงข้าวเสร็จจิทันดะก็เอาผ้าบางห่อเต้าหู้คั้นน้ำแล้วเทใส่ถ้วยบด เติมเกลือกับน้ำตาล พักไว้แล้วหันไปผัดงาดำ พอบดเต้าหู้เสร็จก็ปั้นเป็นแผ่นหนาวางบนกระทะ

　　　ออกมาเป็น ぎせ焼き หรือเต้าหู้บดย่างค่ะ อาหารชนิดนี้แม้แต่ซาโตชิก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อ ดูเหมือนจะไม่ใช่อาหารที่ทำกินกันปกตินักค่ะ เท่าที่หารูปจากเน็ตก็มีแต่คนทำตามจิทันดะกันทั้งนั้นเลย (ฮา)

https://p.cdnanapi.com/r/2012/08/16/13/20120816135056
_502c7c302b7e3.jpg?quality=85&size=650

　　　เวลายังเหลือ จิทันดะหันไปปอกมันฝรั่งแล้วต้มในน้ำเดือด ระหว่างนั้นก็แกะหัวและเปลือกกุ้งหวาน ซอยหัวไชเท้าที่เหลือ เตรียมวาซาบิและโชยุ จัดใส่จานออกมาเป็น 甘海老の刺身 หรือซาชิมิกุ้งหวาน

จานขวาสุด

　　　ส่วนนี่ของจริง

http://gigaplus.makeshop.jp/foodstream/shopimages/2_019001000001.jpg

　　　จิทันดะเอามันฝรั่งต้มสุกมาหั่นแล้วปั้นกับแป้งมัน จากนั้นก็หย่อนลงไปต้ม ออกมาเป็น いも餅 หรือโมจิมันฝรั่ง

　　　ของจริงเป็นเยี่ยงนี้

http://www.no-ro-i.jp/news/wp-content/uploads/2016/09/imomoti-t1.jpg

　　　หมดแล้วค่ะสิบนาทีของจิทันดะ (เก่งไปไหมมมมม) แต่ขณะที่ทีมวรรณกรรมคลาสสิคทำท่าจะไปได้ด้วยดี จิทันดะที่ทำอาหารอย่างดุเดือดก็ได้ทิ้งความลำบากไว้ให้กับอิบาระที่เป็นมือสุดท้าย เพราะสิ่งที่เหลืออยู่มีแค่นี้ค่ะ

　　　ถ้าเป็นเราคงเอาทั้งหมดนั่นมาทำข้าวผัดแบบง่อยๆ ซาโตชิก็คิดจะเอามาผัดๆ รวมกัน โฮทาโร่ที่นั่งดูจากห้องชมรมก็คิดว่าถ้าเป็นตัวเองคงเอาแป้งมันปั้นเป็นลูกชิ้นใส่น้ำซุป แต่ด้วยความที่นี่คืออิบาระผู้จริงจัง เธอจึงไม่อยากทำอะไรลวกๆ ไปวางคู่กับอาหารอลังการของจิทันดะ

伊原:　考えろ…考えろ…！

　　　ขณะที่อิบาระกำลังจะยอมแพ้ ก็ถึงตาของพระเอกเราที่นั่งประหยัดพลังงานมาตลอดตอน

奉太郎:　さとしーっ！！

　　　โอ๊ยยยยยยยยยยย!! เป็นช็อตที่ชอบที่สุดในเรื่องเลยค่ะ โฮทาโร่ที่ยึดหลัก "อะไรที่ไม่จำเป็นก็ไม่ทำ" มาตลอดยอมลงทุนตะโกนจากห้องชมรมเพื่อช่วยเพื่อน ก่อนหน้าจะตัดสินใจโฮทาโร่ก็เถียงกับตัวเองอยู่นานว่าจะทำดีไหม แต่สุดท้ายก็ยอมทำในสิ่งที่ตรงข้ามกับคติของตัวเอง น่ารักกกกกกก♥

　　　ที่โฮทาโร่ยอมลงทุนตะโกนข้ามตึกขนาดนี้เพราะมีของที่สามารถช่วยอิบาระได้ค่ะ ซึ่งนั่นก็คือ

　　　แป้งสาลีที่ได้มาจากชมรมวิจัยขนมหวานผ่านวิธีเศรษฐีเส้นฟางที่เขียนไว้ในบล็อกที่แล้ว การแข่งครั้งนี้อนุญาตให้ใช้วัตถุดิบที่หามาจากในโรงเรียนได้ค่ะ พออิบาระได้แป้งสาลีมาไว้ในมือก็เริ่มลงมือยำกับสิ่งที่เหลืออยู่ ได้แก่ หัวกุ้งหวาน หัวหอม ต้นหอม แครอท ผลลัพธ์นั้นก็คือ

https://image.excite.co.jp/jp/erecipe/recipe/1/a/1a3596e85a9877
a5f63cf0220f2bd2e8/9e7765a096117d4959b197e93836edd3.jpeg

　　　ข้าวหน้ากุ้งคลุกผักชุบแป้งทอด! แปลเป็นไทยแล้วยาวมาก ชื่อญี่ปุ่นคือ かき揚げ丼 ค่ะ (ที่อยู่ข้างๆ คือซุปเต้าเจี้ยวหมูของซาโตชิ) ของจริงจะเปลี่ยนเครื่องจากกุ้งและผักเป็นอย่างอื่นก็ได้ค่ะ

　　　ดูดีกว่าข้าวผัดหรือผัดผักเยอะเลย (ฮา) นับถืออิบาระจริงๆ

里志:　お疲れ！

　　　ซีนหวาน (?) เล็กๆ ของคู่รองและคู่หลักค่ะ

　　　ส่วนชมรมอื่นๆ น่ะเหรอ...

http://cdn-ak.f.st-hatena.com/images/fotolife/p/pema/20120725/20120725120303.gif

　　　...ขอไม่พูดถึงแล้วกันค่ะ
　　　
　　　โอย กว่าจะเขียนเสร็จก็หิวจะแย่แล้ว หวังว่าบล็อกนี้จะทำให้ได้รู้จักกับอาหารญี่ปุ่นใหม่ๆ มากขึ้น และทำให้รู้สึกหิวไม่มากก็น้อยค่ะ (笑)

プリム