氷菓ศึกษา (8) ー過去になる前にー

５月１２日（金）
氷菓ศึกษา (8) ー過去になる前にー

　　　ปิดเทอมอย่างเป็นทางการ

https://media.tenor.co/images/5ee94572da6711df937f8f2e3d1c59c9/tenor.gif

　　　ความจริงคงไม่มีความจำเป็นต้องอัพบล็อกแล้ว และคงไม่มีใครเข้ามาดู แต่แค่รู้สึกไม่อยากทิ้งไว้อย่างนี้ เพราะก็อุตส่าห์ทำเป็นประเด็นศึกษาเพิ่มเติมอย่างจริงจังมาทั้งเทอม เดดไลน์อัพบล็อกก็ตั้งวันที่ 17 และไหนๆ ก็ไม่สบายได้แต่กลิ้งอยู่บ้านเหงาๆ อยู่แล้ว...เลยอยากอัพปิดท้ายสักหน่อย

　　　เราเลือกเฮียวกะเป็นประเด็นศึกษาด้วย 2 เหตุผลคือ หนึ่ง ความชอบส่วนตัว และสอง มีเรื่องให้ค้นเยอะดี

　　　เรื่องที่คันไม้คันมืออยากทำวิจัยจริงๆ คือ 2 ประเด็นแรก ได้แก่ 春 และ 秋 ตั้งใจแต่แรกแล้วว่าเรื่องแรกๆ จะเขียนเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เรื่องถัดๆ มาคือต้องกลับไปเปิดอ่านแล้วเลือกสิ่งที่อยากค้นเพิ่มเติมออกมา

　　　ซึ่งมันเยอะกว่าที่คิดมาก และก็ทำให้ดีใจนะว่าเราสามารถนำอะไรก็ได้ในนั้นไปต่อยอดได้...อะไรก็ได้จริงๆ ก็คิดว่าได้ทำตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ คือ นำจุดที่น่าสนใจในเรื่องมาค้นคว้าเพิ่มเติม โดยมีทั้งในเชิงไวยากรณ์・คำศัพท์ (春・秋がいい・とも) และวัฒนธรรม (お茶を飲む・อาหาร・生雛祭り・บูรณาการวิชาประวัติวรรณคดี)

　　　やっぱり本はすごいなあ…❤

　　　จริงๆ ยังมีอีกหลายเรื่องที่สนใจ แต่คิดไปคิดมา สิ่งที่อยากจะเขียนส่งท้ายก็คงเป็นเรื่องนี้จริงๆ นั่นแหละ ไม่ใช่ไวยากรณ์ ไม่ใช่วัฒนธรรม แต่จะขอปิดด้วยประโยคที่ชอบค่ะ

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　เราอยากดูเรื่องนี้เพราะเพลงเปิดค่ะ

　　　ถ้าจำไม่ผิดเหมือนจะเคยเข้าไปดูภาพคีย์วิชวลในเว็บเกียวอนิแล้วก็ชอบลายเส้น แต่ยังไม่ได้อยากดูจริงจังเท่าไหร่นัก แต่พอได้ดูเพลงเปิดเท่านั้นแหละ ก็ตั้งใจแน่วแน่วว่าจะดู ถึงแม้จะเปิดเทอมแล้วก็ยังตามดูอาทิตย์ต่ออาทิตย์ ทั้งๆ ที่ปกติแล้วจะรอจนกว่าจะจบแล้วดูรวดเดียว

　　　เพลงที่ว่าคือเพลงนี้ค่ะ

　　　Opening 1 優しさの理由 ร้องโดยคุณ Choucho ค่ะ

　　　เป็นเพลงที่เหมือนจะแต่งเพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ เพราะธีมเพลงเป็นธีมหลักของคดีแรก หรือคดี 「氷菓」นี้เอง ที่อยากให้ฟังคือประโยคสุดท้ายของเพลงค่ะ

　　　「全部、過去になる前に見つけに行こう」

　　　ซึ่งในเรื่องเองก็มีประโยคคล้ายๆ แบบนี้อยู่เช่นกัน และเราคิดว่ามันเป็นหนึ่งในแก่นเรื่องที่น่าคิดมากๆ เรื่องหนึ่ง

　　　จิทันดะที่เห็นความสามารถในการวิเคราะห์ของโฮทาโร่ยอมเปิดเผยอดีตของตัวเองและขอร้องให้โฮทาโร่ช่วยเธอคิดให้ออกว่าคุณลุงของเธอเคยพูดกับเธอว่าอะไร

　　　คุณลุงของเธอเคยอยู่ชมรมวรรณกรรมคลาสสิกมาก่อน ครั้งหนึ่งจิทันดะถามคำถามบางอย่างเกี่ยวกับชมรมนี้ คำตอบนั้นทำให้เธอร้องไห้ออกมา แต่คุณลุงที่ใจดีคนนั้นกลับไม่คิดจะปลอบเธอแม้แต่น้อย ตอนนี้ครอบครัวของคุณลุงกำลังจะยื่นหนังสือแจ้งตายเนื่องจากเขาหายสาบสูญไปใกล้จะเจ็ดปีแล้ว จิทันดะจึงอยากนึกให้ออกก่อนเวลานั้น

　　　โฮทาโร่ไม่อยากรับผิดชอบเรื่องของคนอื่น แต่เมื่อคิดว่าจิทันดะต้องรวบรวมความกล้าแค่ไหนมาขอร้องเขา เขาเลยตกลงยอมช่วยสืบหาความจริงด้วย

https://myanimelist.net/forum/?topicid=438333

https://myanimelist.net/forum/?topicid=438333

　　　พวกเขาพยายามตามหาหนังสือ "เฮียวกะ" ของชมรมเพื่อหาว่าจะมีบันทึกอะไรที่เป็นประโยชน์ไหม จิทันดะจำได้ว่าสิ่งที่เธอถามไปเกี่ยวกับเฮียวกะเล่มที่สองนี้เอง คำนำของมันเขียนไว้ว่า

　　　"...ทั้งหมดจะค่อยๆ สูญเสียอัตวิสัยและกลายเป็นวรรณกรรมสมัยเก่า ณ ดินแดนไกลโพ้นในห้วงมิติแห่งประวัติศาสตร์ แล้วสักวันหนึ่งเรื่องของพวกเราที่อยู่ในยุคปัจจุบันนี้ย่อมกลายเป็นวรรณกรรมสมัยเก่าของใครในอนาคตเช่นกัน" 

　　　จิทันดะที่แน่วแน่มาตลอดเกิดความลังเลขึ้น บางทีเรื่องราวในอดีตนั้นอาจร้ายแรงกว่าที่คิด อาจจะควรปล่อยให้ถูกลืมเลือนไป

　　　奉太郎 : 「調べてみればいいさ。三十三年のことを」

　　　千反田 :「でも」

　　　千反田の眉が曇る。

　　　千反田 :「憶えていてはならない、って書いてあります」

　　　その怯みを僕は意外に思った。

　　　奉太郎 : 「思い出したいんだろう？」

　　　千反田 :「もちろんです。でも、もし調べたら」言い淀んで、「…もし調べたら、不幸なことになるかもしれません。忘れた方がいい事実というものは、存在するでしょう？」

　　　奉太郎 : 「三十年も前のことでも？」

　　　千反田 :「違うんですか？」

　　　僕は首を横に振った。

　　　奉太郎 : 「違うさ。そこに書いてあるじゃないか。『全ては主観性を失って、歴史的遠近法の彼方で古典になっていく』」

　　　「時効ってことさ」

　　　千反田 :「…はい」

　　　ในเมะข้อความเปลี่ยนไปนิดหน่อยค่ะ

http://i.imgur.com/cjTRIPn.jpg

　　　奉太郎 : 「まあ、謎が解けなかったとしても、いつかお前の中で時効になっていくかもなあ」

　　　อย่างไรก็ตาม คำว่า 時効 ก็กระทบจิทันดะเข้าอย่างจัง

http://25.media.tumblr.com/tumblr_m4a62hV3Ee1qbvovho1_500.gif

　　　จิทันดะขอร้องโฮทาโร่เพียงคนเดียวเพราะไม่อยากป่าวประกาศเรื่องของตนให้ใครต่อใครฟัง แต่สุดท้ายเมื่อเจอเหตุการณ์แบบนี้เธอกลับยอมฟังคำโน้มน้าวของโฮทาโร่และขอความช่วยเหลือจากสมาชิกคนอื่นๆ โดยง่าย

　　　ในนิยายไม่ได้พูดถึงอีก โฮทาโร่เพียงแค่คิดว่าจิทันดะคงตระหนักได้ว่าต้องขอความช่วยเหลือจริงๆ หรือไม่งั้นก็คงเป็นความโลเลของคุณหนู แต่ในเมะกลับมาย้ำเรื่องนี้ตอนไขปริศนาได้แล้วอีกครั้งค่ะ

　　　奉太郎 : 「前、里志と伊原にも協力を求めたらどうかといっただろう？最初は渋ってたのに、どうして急にその気になったんだ？」

　　　千反田 : 「ああそれは。あの時、折木さんは言いましたよね。『叔父の謎が解けなくても、いつかは時効になっていくのかも』と」

　　　「確かに十年後の私は気にしないのかも知れません。でも今感じた私の気持ち、それが将来どうでもよくなっているかもなんて、今は　思いたくないんです。」

　　　「わたしが生きてるのは、今なんです。だから…」

　　　「すみません。まだよくわからないんです」

　　　ตรงนี้เองที่ตอกย้ำกับเพลงเปิดของเมะ มันคือการออกไปตามหาบางสิ่ง ออกไปทำบางอย่าง ก่อนที่เรื่องนั้นจะกลายเป็นเพียงอดีตไป

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　คติประจำใจของโฮทาโร่คือ 「やらなくてもいいことなら、やらない。やらなければならないことは手短に」หรือ "เรื่องไหนไม่จำเป็นก็ไม่ทำ เรื่องไหนจำเป็นก็ทำให้เสร็จโดยเร็วที่สุด"

　　　แต่การปรากฏตัวของคุณหนูขี้สงสัยอย่างจิทันดะก็ทำให้โฮทาโร่ต้องยอมละทิ้งคติตัวเองและเข้าไปวุ่นกับปริศนาโน่นนี่ตลอดเวลา ทว่าขณะเดียวกันก็ทำให้เขาหันมาทบทวนตัวเองในหลายๆ เรื่องเช่นกัน

https://media.giphy.com/media/84Z29kwfbsr6M/giphy.gif

　　　เพราะได้ทำในสิ่งที่ไม่จำเป็นหลายๆ อย่าง เขาถึงได้ตระหนักถึงความสามารถของตัวเอง รวมถึงการสร้างความสัมพันธ์ที่อาจไม่เกิดขึ้นด้วย บางครั้งการทำในสิ่งที่ไม่จำเป็นก็อาจจะจำเป็นก็ได้

　　　「全部、過去になる前に見つけに行こう」

　　　เราว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญที่หลายคนไม่ให้ความสนใจ หลายๆ คนเสียเวลาไปกับการฝืนทำสิ่งที่ไม่ชอบ การพยายามทำตามความหวังของคนอื่น การหลงทาง หรือที่หนักกว่าคือการไม่สนใจอะไรเลย

　　　เวลาเดินอยู่ตลอดเวลา ทุกๆ เรื่องมี "อายุความ" ของมัน หนึ่งปี...ห้าปี...สิบปี ความฝันบางอย่างอาจหายไป ความปรารถนาบางอย่างอาจเสื่อมคลายลงระหว่างที่เรากำลังเสียเวลา เรื่องบางเรื่องอาจทำได้แค่ "ตอนนี้" เท่านั้น

　　　แน่นอนว่าเวลาย่อมผ่านไป ปัจจุบันในตอนนี้จะกลายเป็นประวัติศาสตร์ในวันหน้า แต่อดีตแบบไหนกันที่อยากจดจำ อดีตแบบไหนที่ย้อนกลับมามองแล้วจะไม่เสียใจ

　　　ทำในสิ่งที่มีความสุข และมีความสุขในสิ่งที่ทำ...ไม่ดีกว่าเหรอ

　　　ก็อยากทิ้งท้ายไว้ประมาณนี้ค่ะ

　　　ปล. ถ้ามีโอกาสอย่าลืมไปลองหาอ่านหาดูกันนะคะ มันดีมากจริงๆ (ขายตรงมากี่รอบแล้วเนี่ย555)

プリム