タスク1.2 ―自己紹介(2)―

１月２８日（土）
タスク1.2 ―自己紹介(2)―


　　　บล็อกครั้งนี้สืบเนื่องจาก タスク１ เมื่อคราวที่แล้ว หลังจากที่ได้พูดสดกันไปแล้วอ.ก็ให้การบ้านกลับไปเขียน 魅力的な自己紹介 อีกที พูดสดอาจจะคิดไม่ทันไม่เป็นไร เอากลับไปเรียบเรียงดีๆ แล้วเขียนมาแล้วกัน แต่มีเงื่อนไขคือห้ามใส่ชื่อตัวเอง ให้แทนด้วยหมายเลขประจำตัวเอา

　　　มั่นใจไหมว่าการเขียนที่สามารถใช้เวลาคิดเรียบเรียงจะดีกว่าการด้นสด ตอบเลยว่าไม่ แถม 魅力的 ด้วยเนี่ยนะ? แบบไหนถึงจะเรียกว่า 魅力的 ยังไม่รู้เลย!

　　　หลังจากพิลาปรำพันกับตัวเองพอเป็นพิธีแล้วก็เค้นหัวพยายามเขียนออกมาได้ดังนี้ค่ะ

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　はじめまして。19です。輝く星空がよく見える郊外で育ってきたので、どこにいても毎晩夜空を見上げています。兄弟も近所の友達もいない私にとっては、飼っている猫が大事な友だちで、誰にも負けないくらい猫が大好きです。趣味は読書です。落ち込んでいる時でも、好きな本を読むだけで元気になることがあります。本には読者を笑わせたり泣かせたりする力があって、すごいと思います。ファンタジーや推理小説が好きですが、最近ノンフィクションもよく読んでいます。読書が好きのため、理学より文学のほうが得意です。アニメがきっかけで、日本語を選びました。勉強するにつれて、難しくなってきたんですが、新しいことを学ぶのを楽しんでいます。将来は日本語が使える仕事ができたらいいと思っています。そのために、これからももっと頑張りたいと思います。よろしくお願いします。

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　ครั้งนี้ยาวหน่อยค่ะ เพราะกำหนดความยาวคือ 300-400 ตัวอักษร

　　　เริ่มจากการตีความคำว่า 魅力的 ของเราก่อน อย่างที่เขียนไปครั้งที่แล้วว่าการแนะนำตัวที่ดีก็คือการทำให้คู่สนทนาของเราจำเราได้ ซึ่งการจะทำอย่างนั้นก็ต้องพยายามดึงจุดเด่นของตัวเองออกมา เราไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าจุดเด่นของตัวเองคืออะไร เลยตัดสินใจดึงเอาสิ่งที่น่าจะต่างกับหลายๆ คนคือความเป็น 「田舎」 ของตัวเอง

　　　ถึงจะมาจากทั่วประเทศ แต่เด็กจุฬาฯ กว่าค่อนก็ยังเป็นเด็กเมืองอยู่ดีค่ะ เราเลยเอาบรรยากาศบ้านๆ ของชานเมืองนี่แหละมา appeal ตัวเอง ซึ่งก็ได้ผลอยู่เหมือนกันค่ะ

　　　สิ่งที่เพื่อนคอมเม้นท์มาว่าดีมีอยู่สองจุดคือประโยค 「輝く星空がよく見える郊外で育ってきたので、…毎晩夜空を見上げています。」ในตอนแรก บอกว่าเป็นการขึ้นต้นที่แหวกไปจากคนอื่นๆ ให้อารมณ์รักธรรมชาติ และประโยค 「趣味は読書です。」ก็สนับสนุนภาพความสงบแบบเอื่อยๆ นี่ให้ไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ตั้งใจไว้ค่ะ ดีใจเหมือนกันที่สามารถสื่อไปถึงคนอื่นได้ (*ﾟｰﾟ)ゞ

　　　ส่วนสิ่งที่อ.ฟีดแบ็คมาว่าดีคือประโยคนี้ค่ะ 本には読者を笑わせたり泣かせたりする力があって จริงๆ แล้วนอกจากการนำเสนอตัวเองตรงๆ การนำเสนอ "สิ่งที่เรารัก" ก็เป็นอีกวิธีที่จะนำเสนอตัวเองแบบอ้อมๆ ได้

http://www.irasutoya.com/2012/05/blog-post_4564.html

　　　ส่วนข้อดีของคนอื่นๆ ที่ทั้งเพื่อนและอาจารย์ยกมาคือ "ความเป็นเอกภาพ" ค่ะ กล่าวคือการพูดเนื้อเรื่องหลักๆ เป็นหัวข้อเดียว เช่น ใครติ่งไอดอลก็พูดแต่เรื่องนั้น ใครจะพูดเรื่องอนิเมะ เรื่องเกม เรื่องการท่องเที่ยวก็พูดเป็นเรื่องๆ ไป อย่างน้อยจำชื่อไม่ได้ก็ยังมีอิมเพรสชันว่าคนๆ นี้เป็น 「アニメの人」หรือ「ゲームの人」ฯลฯ

　　　ตอนเขียนเราพยายามเขียนเป็นแบบสตอรี่ค่ะ คือเล่าหลายๆ เรื่องให้เขารู้จักเราในหลายๆ มุม พยายามคุมให้โทนของเรื่องไปในทางเดียวกัน (ในที่นี้ก็คือฟีลจิบชาอ่านหนังสือใต้ต้นไม้) และให้เรื่องราวต่างๆ เชื่อมโยงกัน เพราะอยู่ในที่แบบนี้เลยเป็นคนแบบนี้ เลยชอบสิ่งนี้ เลยเลือกอย่างนี้ แต่ก็ทำให้กลายเป็นเรื่องแบบ あちこち ไปหน่อย ถ้าสามารถรวบให้คนฟังสรุปในหัวได้ว่าเราเป็น「何の人」ได้ก็อาจจะดีค่ะ

*･゜ﾟ･*:.｡..｡.:*･☆*:.｡..｡.:*☆･*:.｡. .｡.:*･゜ﾟ･*

　　　สุดท้ายคือเรื่องชื่อเล่นค่ะ ชื่อเล่นเป็นวัฒนธรรมที่เป็นเอกลักษณ์ของไทยที่ญี่ปุ่นไม่มี ก็เป็นอีกจุดที่สามารถนำมา appeal ตัวเองได้ เราไม่ได้ใส่ส่วนนี้เพราะที่ไม่พอ...Σ(ﾉ≧ڡ≦)てへ☆ 

            Tips อาจารย์แนะนำมาคือ "การพูดซ้ำๆ" ค่ะ

　　　แต่จะพูดซ้ำเฉยๆ ก็ดูย้ำคิดย้ำทำกระไรอยู่ (...) ดังนั้นก็ต้องคิดให้มีศาสตร์มีศิลป์หน่อยนะคะ อย่างเช่นของเราคงจะเป็นประมาณนี้ค่ะ

　　　「ピムパチャラと申します。ニックネームはプリムです。プリムは、花のプリムローズからのプリムです。私の名前は長いので、プリムと呼んでください。」

　　　…とか。かな。

　　　แค่นี้ก็ย้ำไปสี่ห้ารอบแล้วนะ น่าจะพอจำได้บ้างไหมนะ (☍﹏⁰)

　　　ちなみに คนที่ชื่อ Prim มีสองความหมายค่ะ อาจจะหมายความว่า "เรียบร้อย" ก็ได้ แต่ของเรามาจากดอกพริมโรสค่ะ (อันเดียวกับน้องของแคทนิสใน Hunger game นั่นแล) ดอกนี้ภาษาญี่ปุ่นเรียก 桜草 หรือ 月見草 ค่ะ ถ้าลองใช้คำแรกหาจะเจอดอกสีชมพู ถ้าใช้คำหลังหาจะเจอทั้งชมพู เหลือง ขาวเลยค่ะ

　　　จริงๆ ดอกพริมโรสมีหลายสี แต่เท่าที่ถามจากแม่ดูเหมือนตอนตั้งชื่อแม่จะจินตนาการถึงดอกเยี่ยงนี้

http://www.nicewallpapers.net/wall/primrose-white.jpg

　　　覚えてくれれば、うれしいです…♡

プリム